میدانم که خیلی از ما اگاه هستیم آغاز هر اتفاقی می تواند با انواع اشتباهات همراه باشد.خیاطی ,طراحی مد,رانندگی و ….هم از این قاعده مستثنی نیستند ..و این خوب است که مدام با اشتباهات خود روبه رو شویم تا کسب تجربه داشته باشیم .

در متن فوق از کلمه آگاهی استفاده کردم بیشتراوقات ما درباره دانش و آگاهی خود از امور مختلف دچار نوعی توهم آگاهی هستیم.اما این توهم ریشه در چه چیزی دارد؟چه مشکلاتی برای ما ایجاد میکند ؟و چگونه باید با آن مواجه شد ؟استیو اسلومن و فلیپ فرنباخ  و دیگر استادهای عزیزی  در زمینه علوم شناختی هستند که تلاش میکنند به این سوالات پاسخ دهند.امیدوارم از این مقاله لذت ببرید و با بقیه به اشتراک بگذارید.

انچه در این مقاله خواهید خواند :معیار ارزیابی توهم آگاهی

جامعه آگاهی وتوهم اگاهی

بحران توهم آگاهی

مواجه با توهم اگاهی

اساسا مغز ما برای ذخیره کردن ساخته نشده.اگر نگاهی به فرهنگ لغت کرده باشیم آگاهی به معنی بینش و شناخت و علم در موضوع خاصئ است . میخواهم شمارا ارجاع دهم به کتاب توهم آگاهی با عنوان فرعی که چرا ما هیچگاه در اندیشیدن تنها نیستیم..

چرا هیچگاه در اندیشیدن تنها نیستیم یعنی چه ؟

این کتاب با این عنوان شروع کرده که ما چقدر کم میدانیم و بعد به سوال بنیادی میرسد اینقدر که تک تک ما راجع به هر موضوعی و جهان کم اطلاعات داریم, پس چطور این همه دستاورد داشتیم و بعد ازاین به مفهومی اشاره داردبنام شبکه اگاهی که میگوید جمجمه ی ما مرزهای آگاهی ما را محدودنمیکند بلکه مرز های مغز ما رو محدود میکند. ولی ما شبکه ای از آگاهی داریم که به یکدیگر وصل میشویم و به این طریق ما هیچگاه در اندیشیدن تنها نیستیم.یعنی من وقتی دارم فکر میکنم شما, دیگری وهمه ی جهان در تفکر من حضور دارند.جمله ی معروف از بو علی سینا که میگوید همه چیز را همه کس دانند بخوبی شرح دهنده ی موضوع ماست. .مثلا یک طراح مد ممکن است که نداند اجزای دقیق یک چرخ خیاطی چگونه درست میشود یا ممکن است که به صورت کامل از تعمیرات این چرخ آگاهی نداشته باشدو این باعث شد که هر فردی در حوزه ومحدوده خودش بتواند موضوعی را در آن دقیق شود وحاصل آگاهی خود را به دیگران ارائه دهد.پس تا این جا متوجه شدیم که بصورت فردی ظرفیت ذهنی فوق العاده ای نداریم ولی وقتی تاریخچه ی ارتباطی اجداد خود را نگاه میکنیم میبینیم ما که توانستیم اگرکسی هنر خیاطی بلد بود یا در هر هنر دیگری ,به دیگری یاد میداد پس میتوانیم باتقسیم کار و شبکه ی آگاهی موثر باشیم.

تا الان باید متوجه آگاهی جمعی شده باشیم که این نوع اگاهی سبب دستاورد های ما تا با امروز شده است.تا حالا پیش آمده که متنی را بخوانید واز دیدگاه خودتان متن را کاملا متوجه شدید ولی وقتی از جزییات آن میپرسند پی ببرید که دقیق متن را متوجه نشدید؟آزمایشی از عده ای افراد گرفته شده که عملکرد زیپ را بتوانند توضیح دهند.این افراد قبل از شروع, ارزیابی کاملا خوش بینانه ای از تشریح عملکرد زیپ داشتند و میانگین 5 از 7 به خود دادند ولی عملا وقتی از آنها خواسته شد که مکانیزم زیپ را شرح دهند متوجه شدند که نمیتوانند بیشتر از یکی دو جمله توضیح دهند.پس وقتی ما راجع به مسایل ساده ای که فکر میکنیم میدانیم و اعتماد بنفس کاذب داریم که آگاهی داریم نسبت به موضوعی مثل زیپ, پس راجع به مسایل مهم تری در اجتماع و مسایل مختلف چقدر کم آگاه هستیم.و چقدر این توهم آگاهی میتواند آسیب زا باشد.همانجایی که شاعر میگوید:

پس باید تا اینجای بحث متوجه مفهوم توهم آگاهی شده باشید.

اینجا میخواهیم چند مورد از دلایل اینکه به توهم آگاهی دچار میشویم را توضیح دهیم :

1.ناقص دانستن 2.آموزش اشتباه 3.اینترنت و فضای مجازی 4.تعصب در باور های اشتباه

که توصیه میکنم وبینار تفکر نقاد سایت بیشتر از یک آقای پیام بهرامپور را حتما ببینید.

چطور توهم دانش نداشته باشیم؟

هیچ جواب ساده و سریعی وجود ندارد..

اول از همه آگاه باشیم که همه چیزرا نمیدانیم. وبعد در پی اطلاعات مورد نیاز کسب دانش آن موضوع باشیم تا بتوانیم شکاف را پر کنیم.در مسیر یادگیری متوقف نشویم و هرگز فکر نکنیم که به سطح مطلوب رسیده ایم.

در هر موضوعی که هستیم اجازه ی نقد گفتمان خود رو به دیگران بدیم مثلا در حوزه ی خیاطی مبتدی هستیم و فکر میکنیم همه چیز را درباره ی اندازه گیری میدانیم و اینجا یه لطف بزرگی که میتونیم در حق خودمون بکنیم بریم از خطاهای شناختی این حوزه مطلع بشیم.یعنی اجازه ی بدیم باورهای خودرا به چالش بکشیم.در این صورت اجازه ی توسعه را از خود نگرفتیم.

و برداشت من این است که همیشه از افرادی که این ویژگی ها رادارند هضم تجربه کنید.

یه جایی باید از دانستن همه چیز و ادعای دانستن همه چیزدست برداریم.

به یاد داشته باشیم که حقیقت نزد یک نفر یا یک جریان نیست.

.