فاجعه بنگلادش

سقوط کارخانه رانا پلازا در 24 آوریل سال 2013 در منطقه داکا بنگلادش جایی که یک ساختمان تجاری هشت طبقه رخ داد.

در طی تحقیقات انجام شده 1134 نفر در این فاجعه تلفات جانی وتقریبا 2500نفر مجروح داشتند.این فاجعه مرگبارترین حادثه ی صنعتی در تاریخ بنگلادش بود.

این ساختمان هشت طبقه شامل کارخانه های پوشاک بانک اپارتمان ها و چندین مغازه بود.یک روز قبل از ریزش ساختمان یک کانال تلویزیونی وجود شکاف هایی در رانا پلازا را کشف کرد و به مردم نشان داد که بلافاصله بعداز آن ساختمان تخلیه شد و مغازه ها و بانک که در طبقات پایین این ساختمان بودند بسته شدند.

بعد از آن روز سهل رعنا صاحب این ساختمان با بی رحمی تمام و نادیده گرفتن جان کارکنان به رسانه ها اعلام کرد که ساختمان سالم است.مدیران را تهدید کرد که اگر این افراد روز بعد به کار خود ادامه نداند از حقوق یک ماه آینده ی خود بی نصیب می مانند.

در نهایت سهل رعنا گوش خود را در برابر شنیدن حقیقت وهشدارها کر کرد و به دور از انصاف به کارگران پوشاک دستور دادند که حق ترک از ساختمان را ندارند. و متاسفانه صبح آن روز ساختمان فرو ریخت .

در این ساختمان که بخشی از طبقات را کارخانجات پوشاک پر کرده بود حدود 5000 نفر در آن مشغول به کار بودند.رئیس سازمان آتش نشانی و دفاع مدنی بنگلادش گفته بود که چهار طبقه فوقانی بدون مجوز ساخته شده است .این ساختمان برروی یک حوض پر شده ساختخ شده که یکپارچگی سازه را به خطر انداخت.در این ساختمان مصالح نامرغوب استفاده شده وحتی معمار این ساختمان اقرار کرد که رانا پلازا برای مغازه ها و دفاتر برنامه ریزی شده بود نه برای کارخانجات .چرا که آنقدر قوی نیست که بتواند وزن و ارتعاش ماشین آلات سنگین را تحمل کند.

صبح روز 24 آوریل سال 2013 در ساعت حدود 8:57 ساختمان فرو ریخت.رئیس انجمن تولید کنندگان و صادرکنندگان پوشاک بنگلادش تایید کرد که 3122 کارگر در زمان ریزش در ساختمان بودند.ساکنین آن محل فروریختن رانا پلازا را طوری توصیف می کردند که گویی زلزله رخ داده است.

متاسفانه دولت بیانیه ای صادر کرده که وانمود کند خدمات اورژانس امداد و نجات محلی منطقه به خوبی مجهز شده اند.اما بابررسی های سازمان ملل برای ارزیابی توانایی این کشور بابت نجات این افراد به این نتیجه رسیدند که آنها فاقد این توانایی هستند.

مقامات سیاسی بنگلادش که اصرار به انجام اقدامات حفظ چهره و محافظت از حساسیت های ملی بودند از پذیرش کمک های ارائه شده توسط سازمان ملل خودداری کردند.

درحالی که داوطلبان امداد این عملیات لباس محافظی نداشتند و حتی صندل به پا داشتند.تلخ تراز این موضوع برخی از کارگران که زیر آوار بودند برای زنده ماندن در دمای بالا ادرار خود را می نوشیدند و منتظر بودند تا نجات پیدا کنند.

برای اطمینان از اینکه فاجعه دیگری مانند فروپاشی رانا پلازا را تجره نخواهیم کرد باید اقدامات جمعی در چندین جبهه انجام شود.مصرف کنندگان می توانند با خرید پوشاک هوشمندانه و حمایت از برند هایی که کار درست را انجام می دهند تفاوت بزرگی ایجاد کنند.ما باید بخاطر داشته باشیم که هر پولی  که خرج می کنیم یا چرخه بدبختی جدیدی را برای کسانی که صدایی ندارند ایجاد میکند یا به زنان و کودکان قدرت می دهد تا با عزت زندگی کنند.